Persbericht: Open brief moeder van doodgeschoten jongen aan bestuur BNNVARA

27-01-2018

Afgelopen woensdag om 21.15 uur heeft BNNVARA een documentaire uitgezonden over de dood van Mitchel, een jongen die in 2016 in een park in Schiedam werd doodgeschoten door de politie.

Op 20 september jl. heeft de voorzieningenrechter vonnis gewezen in een door de moeder van Mitchel aangespannen kort geding. De eisen van de moeder en de zus van Mitchel werden afgewezen. Het betrof onder meer een verbod op de openbaarmaking van uitlatingen waarin Mitchel wordt beschuldigd van strafbare feiten, agressief gedrag, zijn geloofsovertuiging en of afvalligheid van die geloofsovertuiging, dan wel het voorbereiden en/of uitvoeren van een ‘suicide by cop’. Ook wilde de moeder van Mitchel verbieden  dat zij door haar voormalige echtgenoot in het openbaar wordt beschuldigd van escalaties, ruzies en/of onenigheid  tussen haar en Mitchel en/of tussen haar en haar voormalige echtgenoot en/of speculatie over enige andere handeling of gedraging die een verklaring zou kunnen vormen voor de dood van Mitchel.

De rechter oordeelde onder meer: De documentaire raakt vanzelfsprekend ook het privéleven van moeder en dochter, hun rouwproces. Het is goed voorstelbaar dat dit een ongewenste inbreuk vorm op het privéleven van de moeder en de zus en dat (het zien van) de documentaire pijnlijk en verdrietig is voor hen. Hun belang om hiertegen beschermd te worden weegt echter in de gegeven omstandigheden niet op tegen het belang van Witfilm en Soetenhorst om met medewerking van andere nabestaanden een documentaire te maken over het leven van een jongen wiens dood in alle kranten heeft gestaan, en is dus niet onrechtmatig.

De moeder van Mitchel beraad zich momenteel op verdere juridische stappen. Zij is het er ook niet mee eens dat door de kortgedingrechter de indruk wordt gewekt alsof de documentaire is gemaakt met medewerking van diverse, “andere nabestaanden”. De grootmoeder van Mitchel komt slechts zeer kort aan het woord en wilde eigenlijk ook niet meewerken. Een neef van Mitchel heeft geen toestemming gegeven voor uitzending van de opnames en heeft BNNVARA inmiddels ook gesommeerd zijn interview uit de documentaire te verwijderen omdat hij door de interviewer werd misleid over het doel van de film e geen toestemming heeft gegeven voor uitzending. De documentaire berust hoofdzakelijk op een interview met de stiefvader van Mitchel, die zowel met de moeder als met Mitchel in een conflict verkeerde.

De moeder van Mitchel heeft de onderstaande brief aan het bestuur van BBNVARA geschreven: (klik hier om als pdf te downloaden)

Geacht bestuur,

Waarom wil BNNVARA mij en mijn gezin zoveel verdriet doen?

Filmmaker Wytzia Soetenhorst en Witfilm hebben een documentaire gemaakt over de
dood van mijn zoon. U gaat die uitzenden. Hij heet “De onbegrijpelijke dood van
Mitchel”. Mitchel is de naam van mijn zoon. Hij is in 2016 in het park van Schiedam
door de politie doodgeschoten. Zeven kogels schoten ze in mijn jongen. Politie en
justitie zeggen dat het een ‘suicide by cop’ is.

In de film wordt stukje bij beetje behandeld wie Mitchel was en wat er in zijn leven is
gebeurd dat het zo ver heeft kunnen komen. Maar het is een verhaal dat niet klopt.
Er staan valse beschuldigingen en fouten in. Zo is het niet waar dat mijn zoon 9
maanden in de gevangenis heeft gezeten.

Soetenhorst interviewt ook de oud-stiefvader van Mitchel waarmee veel ruzie was
voor en na mijn scheiding. Mitchel was boos op hem. Nu mag hij van BNNVARA na
de dood van mijn zoon van alles en nog wat vertellen over mij en Mitchel dat privé
is.

Ik vraag het bestuur om stil te staan bij het verdriet dat u mij en Mitchels zusjes
doet. In ons gezin wordt alle rouw en ellende weer naar boven gehaald. En daar
wordt in deze film niet bij stilgestaan. Er wordt van alles opgerakeld uit ons leven.
Wat heeft de wereld daar aan? Niets. Het is van ons.

Toen ik Wytzia Soetenhorst voor het eerst sprak deed ze net alsof ze in deze film aan
de kaak wilde stellen dat mij zoon was vermoord door de politie. Dat ze het zou gaan
onderzoeken. Daarom heb ik haar aan het begin het een en ander laten zien, zoals zijn
kinderkamer en de brief die Mitchel had geschreven.

Maar toen ik merkte dat ze helemaal niet onderzocht hoe het komt dat hij is
doodgeschoten en niet eens op zoek ging naar de waarheid, heb ik haar gezegd en
laten zien dat ik deze film niet wil. Dat ik tegen deze film ben. Dat deze film door alle
grenzen heen gaat van wat privé is van mij en van zijn zusjes. Toch is Wytzia
Soetenhorst doorgegaan.

Nu zegt Soetenhorst opeens dat dat haar film belangrijk is omdat het de kijkers iets
leert over rouwen en rouwverwerking. Het is grote onzin. Hoe kun je iets leren van
rouw, als je niks weet hoe ik en zijn zusjes hebben gerouwd en wij daar niets over
willen zeggen. En waar is de les in deze film, dat als wij dat niet willen, dat je dan
met je handen van onze rouw af moet blijven? En als dit ‘educatief’ is, waar is de
psycholoog dan in de film die er iets over uitlegt?

Tijdens het kort geding heeft mijn advocaat deze film racistisch voyeurisme
genoemd. Eerst wordt mijn zoon doodgeschoten omdat hij ‘schiet maar, schiet maar’
zou hebben geroepen. Was dat onder precies dezelfde omstandigheden ook gebeurd
met een jonge blanke student? Dát had Soetenhorst moeten onderzoeken. En was
deze film ook zo gemaakt als het om het zoontje van een rijke blanke was gegaan?
Ik geloof er niets van. Dan was een ander verhaal verteld.

Ik vraag u deze film vanavond niet uit te zenden. U heeft het kort geding wel
gewonnen, maar wat u doet is walgelijk.

Vanessa Beaumont